Odgovor na komentar Žarka Radulovića, manjinskog vlasnika Hotela Splendid

Investitore koji poštuju zakone i propise države u kojoj posluju ne mogu zastrašiti ni mediji ni NVO. Međutim, oni investitori koji profit ostvaruju zahvaljujući kršenju zakona imaju mnogo razloga da kriju podatke o sebi i svom poslovanju.

Stoga, razumijem frustraciju manjinskog vlasnika hotela Splendid, gospodina Žarka Radulovića, medijima i NVO, jer je MANS podnosio niz prijava inspekcijama zbog nezakonite gradnje tog hotela. Zato nisam iznenađena njegovim vokabularom, niti odbijanjem da saopšti imena pravih vlasnika hotela Splendid, a nisam ni najmanje zainteresovana za njegovu ponudu da ih lično upoznam.

Vjerujem da je pitanje vlasništva hotela Splendid pitanje od javnog interesa, ako imamo u vidu činjenicu da su ti investitori godinama nelegalno gradili objekat i da nisu snosili posljedice za permanentno kršenje zakona. Stoga se postavlja pitanje ko su ti pojedinci koji imaju tako veliki uticaj na donosioce odluka, na koji način i na koga taj uticaj ostvaruju.

Naime, krajem 2004. godine prvi put je konstatovano da se Splendid gradi nelegalno. U januaru 2005. inspekcija je zabranjenila izvođenje radova, ali je gradnja nastavljena. Dva mjeseca kasnije je naloženo rušenje, a dvije nedelje kasnije zapečaćeno je gradilište. Investitor je, ipak, nastavio sa radovima. Onda je na samom kraju avgusta iste godine Ministarstvo izdalo građevinsku dozvolu za rekonstrukciju hotela u gabaritima starog Splendida.

Međutim, vlasnici su prekršili i tu dozvolu i petnaest dana nakon njenog izdavanja, inspekcija je konstatovala da investitor gradi u većem obimu od dozvoljenog. Krajem istog mjeseca, septembra 2005., objekat je zapečaćen i porušen je njegov manji dio.

Investitor je nastavio sa radovima, a u oktobru inspekciji nije omogućio ulazak na gradilište. U istom mjesecu podnijeta je i krivična prijava zbog krivičnog djela povrede službenog pečata. Investitor je ponovo nastavio sa radovima, a u decembru mu je gradnja ponovo zabranjena. Dva dana nakon zabrane, nastavio je gradnju.

Objekat je ponovo zapečaćen u aprilu 2006. godine, a investitor je ponovo nastavio sa gradnjom. Mjesec dana kasnije, u maju je ministar Boro Vučinić potpisao građevinsku dozvolu. Hotel je otvoren u julu, bez upotrebne dozvole.

Strani investitor koji na takav način krši zakone ove države bi morao da snosi odgovornost, a ne da još javno odbija čak i da saopšti imena vlasnika koji imaju “specijalan tretman” od strane crnogorskih institutcija sistema. Naravno, tu informaciju bi morala da ima Vlada Crne Gore i da je saopšti građanima, jer je to pitanje nesporno u javnom interesu.

Sa druge strane, način na koji su poslovni partneri gospodina Radulovića “zaradili” taj “specijalni tretman” i pojedinci u izvršnoj vlasti koji su im to omogućili i time nesavjesno vršili svoje službene dužnosti bi trebali da budu predmet pažnje tužilaštva.

Vanja Ćalović
Izvršni direktor